Céline Leopold

Amsterdam herbergt veel bijzondere inwoners. Bijvoorbeeld de illustratrice Céline Leopold. Reden genoeg om haar op te zoeken in haar fraaie woning achter het Rijksmuseum. Ze is de kleindochter van de beroemde Henri Verstijnen. Hij maakte prachtige tekeningen van dieren, spotprenten, boekomslagen, illustreerde schoolboekjes etc. Over deze kunstenaar was in het Drents museum een grote overzichtstentoonstelling in 2006. Deze was door Céline en haar broers Rob en Martijn voorbereid, maar helaas overleden beide broers vlak voor de tentoonstelling.
Céline herinnert zich haar grootvader niet goed meer, wel dat ze een keer bij hem op schoot zat en daar is vlak erna een foto van in de catalogus van de tentoonstelling.

Al op jonge leeftijd tekende Céline bij haar grootmoeder thuis. Ze ging naar de Kunstnijverheidsschool waar ze enorm genoot van het vrij werken met kleur en papier. En later, toen ze haar man leerde kennen, moest er brood op de plank komen. Ze ging bij de telefoondienst van de PTT werken als telefoniste, maar bleef toch ook kunstzinnig bezig.
Toen haar man, een natuurkundige, was afgestudeerd en een baan had, kon Céline zich concentreren op haar grote liefde het maken van collages. Céline stuurde een collage in bij een gedichtje van Han G. Hoekstra voor de Kris Kras-wedstrijd in 1965. Céline: “Toen er een enveloppe arriveerde met het logo van Kris Kras durfde ik hem niet te openen, hij lag er dagenlang, gesloten.” Uiteindelijk werd ze opgebeld met de vraag of ze wist dat ze een prijs had gewonnen en haar ontwerp voor het boek In het verre land Marokko sierde plotseling de voorkant van een heus boek.

Ze bezocht een kinderboekenbeurs in een palazzo in Bologna en werd door een uitgeverij gevraagd voor een ander ontwerp. Céline: “Dat was toen nog een hele kleine intieme beurs, nu is dat gigantisch!” Hierdoor raakte ze bekend in binnen- en buitenland en dat leverde een aantal opdrachten op. Ze was ook lid van de illustratorenclub de NIC en maakte deel uit van het bestuur. Zij gaven een jaarboek uit. Van Londen tot Milaan en van Amsterdam tot New York verzorgde ze illustraties bij fraai uitgegeven boeken.

Ze heeft haar eigen techniek ontwikkeld. Na de academie wierp ze zich op de collage, ze tekent nog maar sporadisch. Van een restaurateur leerde ze hoe ze haar eigen lijm moest maken. Ze werkt ook onder bezwaar, dat wil zeggen dat ze haar tekeningen na het lijmen verzwaart om helemaal glad te trekken. Een blik in haar atelier leert dat ze daarvoor marmer gebruikt. Voor haar collages gebruikt ze prachtig doorzichtig papier van verschillende samenstelling en dikte. Soms ook Japans papier. Een opvallend ontwerp werd voor de Unicef-kattenkalender in 1990-1991 gebruikt.

Een recente publicatie is De jongen die katten tekende. Het is een Japans sprookje van Lafcadio Hearn, bezorgd door Inez van Eijk en met de rijke collages van Céline. “Het heeft als opdracht Voor Kyra, want dat is mijn kleindochter. Mijn zoon is met een Braziliaanse van Japanse oorsprong getrouwd.”
Céline is nu overigens bezig met collages over vogels en katten.

~ Interview door Karel Wasch.